In de klassieke schilderkunst was het kopiëren van grote voorgangers regel. Je leerde door te imiteren. Schaamteloos paste dit onderdeel van de schilderkunst in een gedegen opleiding. Met de opkomst van het expressionisme en de prominente rol van het ego is dit onderdeel van het klassieke leerproces pijnlijk vermeden op de kunstacademies. En daarmee is een stuk gedegen vakkennis verloren gegaan en beschikken veel eigentijdse schilders niet meer over de technieken en inzichten van de oude meesters. Binnen mijn vakgebied en de keuzes die ik daarin heb gemaakt schuw ik de ontwikkeling van mijn technische vaardigheden niet. Als onderdeel daarvan vind ik het zeer inspirerend om eens in de huid van een oude meester te kruipen. Ongelooflijk leerzaam en het vergroot mijn bewondering voor die helden uit het verleden.
Naast mijn originele werken kopieer ik naar eigen smaak en soms in opdracht.
Work in progress: onderschildering van “De bedreigde zwaan” van Jan Asselijn, 1650
Eregalerij van Het Rijksmuseum, Amsterdam
2018 – Rembrandt-kopie mét een touch, in opdracht van Rijkswaterstaat
